Niemand vraagt hoe het met mij gaat – Gracia Lebbink
Het zat er al aan te komen, maar toch is het een schok voor Sanne en haar broertje Daan als hun ouders aankondigen te gaan scheiden. Ze worden het middelpunt van een ruzie van twee volwassenen die elkaar kapot willen maken. Alles wordt inzet van het Grote Scheidingsspel: de vakantie in Ibiza, de nieuwe telefoon, het al dan niet een dagje bij de andere ouder mogen logeren… Sanne ziet toe hoe haar broertje eraan onderdoor gaat – en niemand vraagt hoe het met haar gaat.
De ouders van Sanne en Daan gaan scheiden. Alles beter dan gevangen te zitten tussen vechtende ouders, maar niks leuks aan. Zeker niet hoe de ouders van Sanne en Daan het aanpakken, met ruzie en achterklap.
Heel fijn dat er een onderwerp is gekozen dat vaak nog zo ontzettend in de taboe sfeer wordt gehouden, jammer vind ik de manier van schrijven. Ook vind ik de leeftijden en de dingen die er in het verhaal voorbij komen vaak niet helemaal aan elkaar linken of kloppen. Sanne is twaalf maar heeft nog een knuffel waar ze op zuigt, om in het volgende hoofdstuk in een opvallende setting samen te zitten met haar neef en andere jongens van rond de zeventien. Ook de gesprekken die gevoerd worden over de scheiding vind ik voor een moeder tegen haar twaalfde jarige dochter behoorlijk volwassen en weinig aan de verbeelding overlaten. Het verhaal is vrij kinderachtig geschreven, en staan er soms details/dingen in waarvan ik zoiets heb ‘oké dat was to much information dat had er niet in gehoeven en is zelfs een beetje raar om te schrijven’. ‘Tering irritant’ vind ik ook wat raar om te gebruiken in een ya verhaal, waarom moet er een scheldwoord voor? Al met al vind ik het geen fijn verhaal om te lezen, en ik hoop wel dat jongeren die het verhaal lezen de tegenwoordigheid van geest hebben om te relativeren dat niet alle ouders die scheiden het op deze vreselijke manier doen.
Dat dit een onderwerp is dat beschreven moet worden en zo hopelijk een beetje uit de taboesfeer komt, dat is wel zeker, en het siert Gracia dat ze die taak op zich heeft genomen. Maar om dat op deze manier te doen? Ik vind het heel zonde dat ik zo negatief over dit verhaal moet doen, want het is een ‘mooi’ onderwerp om aandacht aan te schenken, maar ik vind het echt geen prettig boek om te lezen. Het is heel negatief geschreven, en er is weinig aandacht voor positieve dingen of ‘glas halfvol’ denkwijze en dat is heel zonde. De cover is aantrekkelijk door de gekozen kleuren en de glimmende bijna onzichtbare letters van het woord ‘mij’, wat een hele mooie doordachte keuze is.
uitgeverij: Lemniscaat
ISBN: 9789047714620
Pagina’s: 263
Prijs: € 16,99
