Jongens
Al vroeg ga ik naar het strand omdat ik graag helemaal vooraan bij de zee wil liggen. Hoe later je gaat, hoe verder je van de vloedlijn en de broodnodige wind komt te liggen.
Nauwelijks lig ik tien minuten op mijn buik of ik hoor ik ze al aankomen. Het groepje meiden van de camping. Altijd goedgehumeurd. Giechelend. Met veel lawaai.Ze praten hard, ze lachen hard en lijken zich er niet druk om te maken dat iedereen in hun omgeving kan meeleven met hun verhalen. En ik kan het weten; ze staan met twee grote tenten naast die van ons op de camping. Je hoort nog eens wat als je niet doof bent, zei Gerard Reve ooit, nou, daar is geen woord aan gelogen. Ik kan mezelf inmiddels gerust een expert noemen met betrekking tot hun favoriete onderwerp: jongens.
Ze laten zich op vijftig centimeter van mij neerploffen en even bekijk ik ze vanonder mijn wimpers. Vier meiden, zo’n beetje tussen de zestien en negentien jaar in superkleine, prachtige bikini’s. Ze draaien zich allemaal op hun buik en dan begint het spotten. Van de voorbijlopende, voetballende of verderop liggende glimmend gebruinde jongens.
‘Die met dat zwarte haar is wel een lekkertje, zegt meisje één.’
Meisje twee tuurt naar voren. ‘Welke? Al die Spanjaarden hebben zwart haar.’
‘Hij heeft een rood zwembroekje aan.’
‘Gatver! Hij draagt een ballenknijper! Echt, daar val je toch niet op?’
‘Nou,’ zegt meisje één. ‘Ik zou het er wel op kunnen.’
Ik hap naar adem, draai mijn hoofd de andere kant op en stop de helft van mijn vuist in mijn mond om een hysterische giechel tegen te gaan.
‘Lotte!’ gilt meisje twee. ‘Dat zeg je toch niet!’
‘En je hebt nog niet eens gedronken!’ giert meisje drie.
‘Kun je nagaan wat ze dan zal zeggen!’ brult meisje vier.
‘Shit, hij komt hierheen!’ fluistert Lotte heel hard.
Ik draai mijn hoofd om en leg mijn arm er zodanig voor dat ik voor de meisjes uit het zicht lig, maar ik toch nog iets kan zien.
‘Hé, you beautiful, you wanna drink something?’
De jongen met het strakke zwembroekje torent boven Lotte uit. Zijn lijf is glanzend van de olie waardoor zijn gespierde borstkas nog bruiner lijkt.
Lotte kijkt omhoog en giechelt zenuwachtig.
‘Niet naar zijn ding kijken!’ roept meisje nummer twee die alles argwanend volgt.
Lotte wordt vuurrood. ‘Dat doe ik helemaal niet, hij staat gewoon zo idioot dicht voor me. Getver, hij is helemaal niet leuk!’
‘Hé, beautiful, come on let’s have some fun.’
De jongen steekt zijn hand uit en meisje nummer één laat zich overeind trekken. ‘Eh, well, I am not alone, you see,’ zegt ze aarzelend en wijst naar haar vriendinnen.
‘Aha,’ glimlacht de glibber. ‘They jalours? No worries, ladies, I have nice friends,’ hij draait zich een kwartslag en wuift in de richting van twee andere jongens die zonaanbiddend op een handdoek liggen. ‘But if you don’t like them, you come to me. I can handle all four of you. I am big, strong Stallion.’ De laatste zin laat hij vergezelt gaan van rollende spieren in zijn omhoog gestoken armen en zijn tong flitst langs zijn bovenlip.
‘Gatverdamme!’ roept meisje nummer vier.
‘Wat een eikel!’ roept een ander meisje.
‘Dat weet je niet, die heb je nog niet gezien,’ schaterlacht Lotte opeens terwijl ze haar hand lostrekt uit de hand van jongen en zich gierend naast haar vriendinnen laat vallen.
Het moet gezegd; de andere meisjes zijn ontzettend solidair en rollen net zo hard brullend over elkaar heen.
Het gezicht van de jongen betrekt. ‘What?’ vraagt hij terwijl het onbegrip van hem afstraalt. ‘You don’t want me? Look at me, I am true Stallion. You want me.’
‘Hij denkt echt dat hij een raspaard is,’ giert meisje nummer 4.
‘Dat mocht hij willen,’ grinnikt Lotte terwijl ze rechtop gaat staan. ‘Ik zal hem even uit de droom helpen.
De andere meiden staan meteen naast haar en ik zie hoe Lotte de Spaanse jongen vilein glimlachend aankijkt. ‘You’re not a Stallion. You’re My little Pony!’
Ik wist niet dat Spaanse jongens konden blozen, maar dit kleine paardje kan het.
