Echte liefde en de MTV-awards
Omdat ik in een hoekhuis woon, is de stoep voor en naast mijn huis een stuk groter dan bij de tussenwoningen. Lekker vierkant met in het midden een lantaarnpaal en zowat pal voor mijn slaapkamerraam. Prima hangplek voor jongeren die juist dáár hebben afgesproken voordat ze uitgaan. Gisteravond wilde ik net mijn rolgordijn naar beneden trekken toen ik mijn buurmeisje bevallig tegen de lantaarnpaal aangeleund zag staan terwijl ze niet begrijpend naar haar nieuwe vriendje staarde.
‘Waarom heb je nou zo de pest in?’ roept ze zo hard dat ik ervan overtuigd ben dat de hele straat ervan kan meegenieten.
‘Omdat ik niet begrijp waarom die MTV-gasten belangrijker zijn dan ik. Ik heb je het hele weekend niet gezien!’
Hij staat met zijn rug naar me toe dus kan ik vanuit mijn positie achter mijn slaapkamerraam zijn gezicht niet zien, maar de toon van zijn stem verraadt zijn geïrriteerdheid.
‘Ja, hallo!’ roept mijn lieftallige buurmeisje terwijl ze verrassend soepel loskomt van de lantaarnpaal. ‘Dit is once in a lifetime, jongen. Ik bedoel maar, Katy Perry, Miley Cyrus, Bruno Mars en nog een aantal van die selebs, zoals Justin Bieber, need I say more?’ Haar armen spreiden zich en haar handpalmen zijn omhoog geheven in heilige verontwaardiging.
‘Ja, o, God, kom niet aan Justin Bieber!’ schreeuwt vriendje en maakt een wegwerpgebaar met zijn linkerarm.
‘Doe nou niet zo lullig, schatje,’ fleemt buurmeisje en strekt haar hand naar hem uit. ‘Je weet toch hoe leuk ik Justin vind? Dus als hij dan eindelijk eens een dag naar Nederland komt dan móet ik daar naartoe natuurlijk, dat snap je toch wel?’
‘Een dag? Eén dag?’ flipt het vriendje. ‘Vrijdagavond moest je zo nodig met je vriendinnen posten bij het Conservatorium hotel, want stel je voor dat iemand van die gasten al eerder kwam. Not! Zaterdag had je ook geen tijd want dan wilde je bij het Amstel staan en zondag ging je met je vriendinnen naar het Ziggodome. Vandaag ging je niet naar school maar lag je de hele dag in bed brak te wezen, nam je niet eens je telefoon op en uiteindelijk mag ik nu even met je kletsen onder de lantaarnpaal. Nou, ik zweer het je,’ hijgt hij na deze spraakwaterval. ‘Ik heb een topweekend gehad en het begin van de week is ook fantastisch gestart! Tjonge, jonge, ben ik even een bofkont!’
‘Ja, eh, kan ik er wat aan doen dat ik op doordeweekse avonden niet weg mag van mijn ouders?’ zegt mijn buurmeisje terwijl ze een aandoenlijk pruillipje trekt. De vooruitgestoken lipjes verdwijnen echter meteen weer wanneer haar telefoon, die blijkbaar in haar broekzak zat, een muziekje laat horen. ‘Hé Sterre,’ zegt ze vrolijk waarna ze even luistert voordat ze blijmoedig verder ratelt. ‘O, Ster, het was echt zó vet! Justin is nog veel leuker dan ik dacht, ik heb een foto van hem en trouwens ook van Bruno en…’
‘Hé,’ brult vriendje en doet zijwaarts een stap opzij zodat ik zie hoe rood hij is. ‘Dit ga je toch niet menen, hè?’
Buurmeisje slaat een hand voor haar mond, mompelt voor het eerst iets onverstaanbaars in haar telefoon en stopt hem daarna in haar broekzak. ‘O, schatje, sorry, sorry, sorry. Ik ben echt een domme doos, het spijt me, echt schatje, het spijt me zo. Kun je me vergeven?’
Die laatste vier woorden zegt ze suikerzoet terwijl ze haar armen om zijn nek slaat en hem ergens in de buurt van zijn oor begint te zoenen.
‘Als je niet zo lief en zo mooi was,’ mompelt hij en kijkt vertwijfeld naar haar ogen.
‘O, schatje toch, ik ook van jou,’ roept ze vreugdevol voordat ze hem vol op zijn mond kust.
Gerustgesteld trek ik me terug van het raamkozijn.
Echte liefde overwint ook de uitreiking van de MTV-awards!
