Wat de fak – Maryam Hassouni
Maryam Hassouni, die op haar vijftiende furore maakte met de televisieserie Dunya en Desie, won voor haar rol in Offers als eerste Nederlandse actrice een Emmy. Ze kroop in de huid van vele karakters, van zelfmoordterrorist tot slachtoffer van de Marokkaanse cultuur, en alles wat daartussenin zit. Vaak met veel plezier, maar vaker nog met verbazing over steeds weer dezelfde clichématige verhalen die werden geschreven. Nooit herkende zij hier zichzelf in.
Langzaam dringt het tot Maryam door: in haar beleving staat de filmindustrie voor destructie en ellende. Het wordt haar onmogelijk gemaakt om te acteren, ondanks haar verlangen ernaar. Ze gaat studeren en besluit haar eigen verhalen te schrijven. Als ze toch nog een keer zwicht voor een grote rol in een televisieserie loopt dat fataal af. Pas als ze na jaren het onderzoeksdossier naar aanleiding van haar klachten durft te lezen en de feiten onder ogen ziet weet ze het zeker. ‘Ik ben niet ziek: het systeem is ziek.’
Maryam Hassouni kennen wij misschien het beste als Dunya, uit Dunya en Daisy. Een super grappige en toffe serie over een Nederlands en een Marokkaans meisje die samen heel veel beleven. Na het winnen van een Emmy dacht Maryam dat ze er was, en vanaf toen grote betekenisvolle rollen te krijgen. Maar niets leek minder waar. Nog steeds rollen waarin ze de stereotypering niet los konden laten, en die ze eigenlijk niet wilde aannemen omdat ze dat niet meer wilde. Maar wat moest ze anders?…
Ik ben helaas niet al te positief over dit verhaal, ik had hier meer van verwacht maar helaas niet gekregen. Dingen die in het verhaal voorbij komen hebben weinig met achtergrond of ras/cultuur te maken, maar alles met de industrie. Helaas gooit Maryam het erop dat het haar overkomt omdat ze Marokkaans is. De titel slaat op meerdere periodes en gebeurtenissen in Maryam haar leven. Wat ik ook heel vervelend vind aan dit verhaal, is het in stand houden van hoe ze zélf vind dat er over haar gedacht wordt. Verdeeldheid en minderwaardigheid niet willen, maar het zelf wel levend houden. De manier van dingen verwoorden vind ik ook niet bepaald van hoog niveau getuigen, en dat is jammer als je een boodschap wilt uitzenden. Zichzelf dingen aanpraten of aan zichzelf veranderen en daar de industrie dan de schuld van geven, is ook een hele grote lijn in dit boek en heel vervelend om te lezen. Bladzijde 295 is echt over the top, wat een vuilbekkerij, en als ze wie dan ook écht zo heeft toegesproken, snap ik dat er niks van de grond is gekomen. En heel eerlijk? Ik heb alleen de eerste paar bladzijden van haar reactie op ‘het onderzoek’ gelezen (bijna aan het einde van het boek) en het boek verder gelaten voor wat het is, jammer maar waar. Een boek dat op geen enkele manier iets goeds lijkt te bevatten, en dat is erg jammer.
Uitgeverij: De Bezige bij
ISBN: 9789403188010
Pagina’s: 328
Prijs: € 21,99
