De reizigers op perron 5 – Clare Pooley
Elke dag reist Iona Iverson met de trein naar haar werk. En elke dag ziet ze dezelfde mensen bij haar in de coupé zitten. Dit gebeurt al zo lang dat ze allemaal verhalen heeft verzonnen over hun levens, en ze heeft voor iedereen een bijnaam. Maar Iona knoopt nooit een gesprek aan. Natuurlijk niet, dat doet niemand, toch? En dan, op een dag, stikt een van de passagiers bijna in een druif, op de stoel tegenover Iona. Gelukkig blijkt een medereiziger een verpleegster te zijn en ze weten zijn leven te redden. Deze kleine gebeurtenis leidt ertoe dat een groep totaal verschillende mensen ontdekt dat ze veel meer met elkaar gemeen hebben dan alleen een reis van A naar B. Met onbekenden praten lijkt misschien eng of ongemakkelijk, maar je kan er ook veel van leren, en heel soms kan het zelfs je leven veranderen.
08:05 uur Hampton Court naar Waterloo
Iedere ochtend vertrok Iona om half acht van huis, het was ongeveer twintig min lopen naar het station. Alleen als ze haar Louboutins droeg, was ze twee minuten later. Met een kwartier speling kon ze haar vaste plek in de trein bemachtigen. Haar favoriete plek was de zevende plaats gangpad rechts, vooruitrijdend, aan een tafel, in wagon nummer drie. Lulu haar Franse buldog ging altijd mee. De thermos, het porseleinen kopje en schotel, de ongeopende post en ipad werden vanuit haar tas op tafel gelegd. Ze zou tien stations passeren en de reis zou zesendertig minuten duren. Knikken kan, maar met iemand praten dat doe je never nooit niet. De man tegenover haar had ze de bijnaam Chic-maar-Seksistisch Surbiton gegeven. Hij keek nu niet zelfingenomen, maar maakte kuch en kots geluiden. Het meisje met het rode haar vroeg nog of het ging. De klopjes op zijn rug hielpen niet, zo ook de harde beuk van Iona niet, hij liep paars aan. Gelukkig was er een verpleegkundige die de heimlichmanoeuvre kon uitvoeren en kwam de druif eruit. Iona had een 360-gradenevaluatie gesprek met haar baas, maar ze zag dat Brenda, hoofd Human Resources, er ook bij zat. De paniek sloeg toe. Het gesprek begon heftig maar na het kraken van haar knokkels krimpte hij in, beweerde hij nou dat ze te oud was? Ze kreeg een maand de tijd om van haar rubriek te moderniseren. Op de wc huilde ze met Lulu op schoot, deze baan was haar leven. Marina een van de featureredacteuren kwam de wc binnen en net voordat Iona besloot met haar te willen gaan lunchen, hoort ze het gesprek wat zij met Brenda voerde. De vriendschap met Marina was gelijk over. Iona had nooit last gehad van een writer’s block, maar een week na het gesprek kwam er niets. Hulp inroepen wilde ze na het gesprek wat Marina met Brenda voerde niet, dat straalde ook zwakte uit. ’s Ochtends ziet ze eindelijk weer de heldhaftige verpleegkundige Sanjay, die tegenover haar plaats nam. Door een wisselstoring kwam de trein die al vaart verminderde ineens met een schok tot stilstand. Iona verbrak de stilte en begon een gesprek met Sanjay. Hij vertelde dat het meisje met de rode haren de reden was waarom hij al een tijdje niet in wagon drie zat. Als tijdschrifttherapeut kon Iona hem natuurlijkerwijs helpen, maar dit was ook tevens het perfecte materiaal voor haar “Moderne” rubriek…
Met “De reizigers op perron 5” heeft Clare Pooley echt een bijzonder verhaal geschreven, waarin een unieke vriendschap centraal staat. Clare doorbreekt de zwijgzaamheid die normaal in een treinwagon onderling aanwezig is. Mensen die met het openbaar vervoer reizen, zullen ook zeker situaties uit het verhaal herkennen. Alleen al de bijnamen. Het verhaal wordt telkens vanuit het oogpunt van één van de vijf reizigers verteld, zo heb je dus iedere keer een andere kijk op het verhaal. In het begin moet je wel even de personen leren kennen, maar al gauw vervaagt het schakelen en zie je alles in één geheel. Wat zo herkenbaar is, is dat iedereen elkaar altijd aan de buitenkant beoordeeld. Meestal klopt dat ook wel, maar niet altijd. Puur bij hun heen- en terugreis van werk/school, zien ze elkaar en ontstaat de unieke vriendschap. Het meest mooie van het verhaal is toch wel de bijzondere levensstijl van Iona, die alles als een soort van schakel met elkaar verbindt. Wat Clara je zeker met dit verhaal laat zien is: “Als je echt iets wilt en doorzet, al is het met de hulp van andere, heb je de mogelijkheid om je doel te bereiken”. Achterin staat: “Aantekening van de auteur”, hierin wordt beschreven hoe het verhaal is ontstaan en hoe personen een hoofdrol erin hebben gekregen, echt super leuk om te lezen. Dit geeft het verhaal net dat extra bijzondere tintje.
Uitgeverij: Cargo
ISBN: 9789403108315
Aantal pagina’s: 352
Prijs: € 21,99
