MAHY, a family of cars – Michel Mahy & Wouter Rawoens « Bezeten Boeken | Hét online magazine voor boekenfans en leesfanaten!

MAHY, a family of cars – Michel Mahy & Wouter Rawoens

Gepubliceerd op 5 november 2021

Dit boek….. in één woord WAUW. Maar daar is de uitgeverij denk ik niet blij mee als recensie zijnde, dus zal ik meer woorden gebruiken.

Een gigantisch verzameling, legendarische auto’s, familie auto’s, zwierige sleeën en vergeten vierwielers en dit allemaal door de drie generaties koppige collectioneurs, vader Ghislain zijn zoons Ivan en Hans en kleinzoon Michel. Grootvader Louis Mahy wist het zeker, met auto’s kun je je brood niet verdienen, Ghislain dacht daar anders over. Met z’n vierentwintig jaar besloot Ghislain dat hij in tweedehands wagens zou gaan handelen, en door die beslissing werd hij de deur gewezen door zijn vader. De zestiger jaren waren de gouden jaren voor Ghislain Mahy maar eind jaren zeventig was het helaas allemaal voorbij en gaf Ghislain er op zeventig jarige leeftijd de brui aan de verkoop en bleef alleen zijn liefde voor zijn auto’s over. In ’99 overlijdt Ghislain Mahy, nadat zijn zoon Ivan een oplossing vond voor de in verval rakende bolides die tot Ghislain verzameling hoorde. Ivan nam als vanzelfsprekend de verzameling van zijn vader over. Wanneer ook Ivan Mahy de boel niet meer kan behouden, neemt diens zoon Michel alles in 2015 over na verkoop van zijn eigen garage.

Dit boek is er niet één in een dozijn, het lijkt wel poëzie zoals de woorden geschreven zijn. De auto’s zelf zijn ook magie voor een ieder die van échte auto’s houdt. Wat ik als auto liefhebber wel mis is een index over de foto’s die door het boek heen staan, ik had graag iets van die foto’s geweten, maar dat is persoonlijk en geen echte kritiek op het boek. Het boek is prachtig, ontzettend zwaar en héél informatief. De Mahy-magie begint met een prachtig gerestaureerde felgele Rochet-Schneider vis á vis uit 1895, het verhaal dat erbij staat neemt je meteen mee naar de begintijd van Ghislain z’n droom en werkelijkheid. Er staan ontzettend bijzondere, grappige en interessante dingen in, zoals bijvoorbeeld dat bolides vóór ’50 maar één portier hadden, omdat de passagier de bolide eerst moest aanzwengelen en twee deuren dus gewoon onnodig waren. De foto’s in dit boek zijn van Wouter Rawoens, en echt prachtig, betoverend en eerlijk. Het is wel echt een salontafel- of leg-op-je-schoot boek, want ook al ben ik gek op grote voluptueuze boeken, het boek is dik, lang én zwaar, dus vasthouden doet het niet lekker. De grote draden in deze verhalen zijn de koppigheid van de Mahys, geld en emotionele waarde. Een Mahy verkocht alleen omdat het niet anders kan, dus een leuk dealtje met betrekking tot één van hun auto’s kon je zelden op je cv schrijven. En nog even over de naam ‘salontafel boek’, die bedoel ik volledig respectvol, want dit is echt een boek die ik op tafel laat liggen omdat hij gewoon ronduit te mooi is om te verstoppen in een kast. Zelfs al zóu je een keer denken ‘pff nou ik sla even een paar bladzijden over hoor’, dan nog doe je het instinctief niet, want elke foto bevat een verhaal die je gelezen wilt hebben, de verhalen zijn bijzonder, verwonderlijk en soms zelfs triest.