Interview Kees Bos
Kees Bos is een veelzijdig man. Zo werkte hij jarenlang al zorgverlener, activiteitenbegeleider, gaf cabaretvoorstellingen en is met recht een creatieve duizendpoot te noemen. De mensen die hij tegen kwam op zijn levenspad leverden genoeg stof om zijn bundel Mensen die ik heb gekend maar die er nu niet meer zijn te schrijven. Daar wilde we natuurlijk wel wat meer van weten.
Wie is Kees Bos, de auteur achter Mensen die ik heb gekend maar die er nu niet meer zijn?
Kees Bos is een creatieveling waarbij originaliteit hoog in het vaandel staat. Het is in feite begonnen door de schoolkrant. Op de HBS leverde hij stukjes, gedichten, reportages over van alles en nog wat. Meestal voerde humor de boventoon. Maar de stukjes konden ook ernstig zijn (over -toen nog- de militaire dienstkeuring). Door de schoolkrant kwam ik in beeld bij het schoolcabaret. En dat leidde weer tot een cabaretcarrière. In het cabaret leverde ik de meeste teksten over de meest uiteenlopende onderwerpen.
Daarnaast ben ik ook nog zeer actief geweest in de (pop)muziekwereld, wegatletiekwereld in de kinderopvang en de zorg. Maar altijd met het idee: wat je doet moet origineel zijn. Vandaar een halve marathon waar je gegarandeerd een wereldrecord kon lopen. De Verdonkeremaanloop. In de nacht dat de zomertijd weer wintertijd wordt. Zo maar een uurtje gewonnen. Dus in plaats van anderhalf uur doe je dan maar een half uur over die 21 kilometer.
Ik denk ook nog met plezier terug aan de drie kindercd’s die ik maakte met Marcel Verheugd. Onder de naam “Niet Allemaal Tegelijk” toerden we enkele jaren door heel Nederland. Ik voelde me af en toe net Doe Maar…
Je bent in je leven een hoop bijzondere mensen tegen gekomen, hoe ben je er toe gekomen om daar een boek over te schrijven?
Als je van je zelf vindt dat je bijzonder bent, herken je ook het bijzondere in iemand anders. Of de bijzondere situaties waarin iemand verkeert. Met name mijn aanraking met de oorlogsmisdadiger Leo Poos is voor mij het kantelpunt geweest. Toen dacht ik: hoe krijg ik dat verhaal de wereld in. Misschien als onderdeel van een boek? Daarna heb ik Leo P. aangevuld met nog meer verhalen. Inmiddels heb ik al weer heel wat nieuwe namen/ voorvallen bijeen gepend voor deel 2.
Wat hoop je dat lezers uit jouw boek zullen halen?
Ik hoop dat mensen door hebben dat ik in dit boek slechts het doorgeefluik ben. Het draait niet om mij. Al was ik er natuurlijk wel bij. En heb ik het verhaal in sommige gevallen wel kunnen sturen.
Verder zou het leuk zijn als men na lezing nieuwe inzichten krijgt. O, zat dat zo… Maar men mag ook mijn positieve kijk op het leven van me overnemen. De dood is onvermijdelijk maar roept ook weer mooie herinneringen op en laten we die niet vergeten.
Heb je al reacties gehad op Mensen die ik heb gekend maar die er nu niet meer zijn, herkenden mensen zich wellicht in het verhaal en wat vinden ze daarvan?
Met name familieleden herkenden zich in het verhaal. En als ik het over mijn eigen situatie heb, is dat niet voor iedereen even fijn. Ik ben dus al een familielid kwijt geraakt. En ik zie Bert van Leeuwen van het familiediner hier niets aan veranderen. Aan de andere kant heb ik van oud-collega’s , vrienden en bekenden al heel veel positieve reacties gehad. Maar ik vind complimenten uit onverwachte hoek, van mensen die ik niet ken, veel belangrijker. Mijn boek moet in heel Nederland plezier verschaffen dan wel stof doen opwaaien.
Mensen die ik heb gekend maar die er nu niet meer zijn is je debuut. Is met het schrijven een nieuwe auteur opgestaan of was het eenmalig om de verhalen van de mensen uit het boek te vertellen?
Nee, het blijft zeker niet bij dit boek. Er zijn er nog twee klaar. Die staan beiden nog voor 2018 gepland. En een totaal andere insteek. Al blijven het korte verhalen. Een roman is voorlopig nog een brug te ver.
Je hebt tien jaar als zorgverlener gewerkt, wat heeft dat voor invloed op je boek gehad?
Ik heb een periode gekend dat ik even wat aanvulling op mijn inkomen nodig had. Ik ben toen via een uitzendbureau bij een zorginstelling in Rijswijk terechtgekomen. Eerst in de afwaskeuken maar al na twee dagen schatte men in dat ik eigenlijk veel beter tot mijn recht zou komen als ik direct contact met de cliënten (patiënten) zou hebben. Ik werd al vrij snel actief als activiteitenbegeleider. Eerst op een somatische afdeling. Later op de afdeling met dementerende ouderen.
Daar heb ik vele mooie momenten meegemaakt. Soms verdrietige maar meestal louterend. En ik kwam er al snel achter dat humor zeker een factor van belang is. En interesse in de medemens. Empathie met een duur woord. Je vermogen om te kunnen gaan met een dementerende is toch in de meeste gevallen een kwestie van feeling hebben voor de situatie. Al heb ik ook wel wat opgestoken van de cursussen dementie die ik daar mocht volgen. De diploma’s hangen nog aan de muur. Al weet ik niet meer waar, ha ha!
Waar kies je zelf voor als lezer zijnde, ga je dan ook voor een verhalenbundel of kies je dan juist voor iets uit een heel ander genre?
Ik ben zelf niet zo’n boekenlezer. Kan de concentratie niet al te lang vast houden. Ik kies derhalve voor boeken met korte stukjes. Op het gebied van sport, muziek, theater, film of anderszins. Een naslagwerk is aan mij wel besteed. Had recent nog een boek mee op vakantie van Erik de Zwart over de Top 40. Al ging de biografie over Adele Bloemendaal er bij mij ook in als koek.
Naast schrijver werk je ook als zanger, entertainer, schrijver, organisator en ideeënleverancier. Kun je hierover iets vertellen?
Ik voel in principe altijd de behoefte om mensen te vermaken. Dat hoeft niet op een podium te zijn. Mag ook in de wachtkamer van de tandarts. Of bij de bushalte. De humor ligt op straat zeggen ze wel. Al kan ik een en ander ook zittend achter mijn laptop afdwingen. Ik ga veelal ideeënloos een schrijfproces in, maar al snel ontstaat er iets bruikbaars. Dat geldt ook voor het bedenken van een naam voor een evenement, een winkel, een kaaskoekje of wat je maar wil. Wat dat betreft vind ik het jammer dat er tegenwoordig nauwelijks slagzinnen afgemaakt hoeven te worden…
Tot slot, wat kunnen wij van jou in de toekomst nog meer verwachten?
Ik hoop met mijn eerste boek heel veel mensen in Nederland te gaan bereiken. Die door mij op een interactieve wijze bezig gehouden zullen worden. Op ieder vraag een antwoord. Op iedere opmerking een reactie. Ik heb wat de toekomst betreft van het verleden geleerd. Ik doe geen uitspraken meer over wat er nog gaat komen. Pas als iets er is dan is het er….
Kijk voor meer informatie over Kees Bos op: www.keesbos.nl
