Voor altijd mijn mama – Kathleen Aerts
Na de plotse dood van haar man raakt Maria het spoor bijster. Een normale periode van rouw, denkt iedereen aanvankelijk. Een hardnekkige depressie, luidt het verdict een paar jaar later. Tot de diagnose Alzheimer, of in Kathleen haar moeders geval, jongdementie valt.
Dementie wordt meestal met oudere mensen geassocieerd, maar de ziekte komt ook bij jonge mensen relatief vaak voor. Vaak duurt het lang vooraleer de juiste diagnose wordt gesteld, zodat gepaste zorg uitblijft.
In Voor altijd mijn mama vertelt Kathleen Aerts heel open over de weg die ze samen met haar moeder heeft afgelegd. Van de twijfels én de mooie momenten samen na de diagnose tot de donkere tijden in het ziekenhuis. Een getuigenis die niemand onberoerd zal laten.
Kathleen verteld in dit boek het hartverscheurende verhaal over haar moeder die jong dementie heeft. Het begon, nu ze er achteraf over nadenkt, op het moment dat haar papa niet meer wakker werd. Niet alleen verloor zij op dat moment haar vader maar ook al een beetje haar moeder. Haar moeder raakte de weg volledig kwijt, wil geen les meer geven, wat vroeger echt haar levensdoel was, en zegt soms niet eens meer te weten hoe die kinderen heten. Kathleen zegt ‘dat was achteraf het eerste teken’. Het ergste vind ze nog altijd dat toen ze nog niet wisten wat er aan de hand was ze hun moeder verdachten van teveel drinken en als mama zei ‘ik heb helemaal niet gedronken’ ze haar niet geloofden om er vervolgens achter te komen dat ze de waarheid sprak. Kathleen hoop tot in het diepste van haar hart dat haar moeder dàt al niet meer heeft ‘meegekregen’. Want het is toch verschrikkelijk als je kinderen je niet geloven. Door de oplettendheid van een vriendin die verpleegster is hebben ze een afspraak gemaakt in het ziekenhuis bij de neuroloog. De uitslag was verpletterend. ALZHEIMER. Ze was nog maar zesenvijftig. Kathleen schrijft het boek met vele mooie uitspraken die een situatie omschrijven zoals bijvoorbeeld ‘in de strijd tegen Alzheimer hebben we ook nooit de verlichting aangeknipt we wilden niet weten waar deze ziekte ons naartoe zou brengen’ of ‘een kikker die je in kokend water gooit springt er meteen weer uit, maar wanneer je hem in lauw water legt een het dan opvoert tot het kookpunt bent is hij zich van gen kwaad bewust. En zo is het met Alzheimer ook’. Hoe moeilijk het voor Kathleen ook geweest moet zijn om dit boek te schrijven ik vind dat ze het allemaal prachtig en duidelijk heeft verwoord. Je leest hoe veel pijn zo’n ziekte doet en wat het aanricht, zonder prietpraat of mooimakerij. Heel knap en vooral zeer bewonderenswaardig. De cover is heel intiem, en erg ontroerend gezien het verhaal. Je ziet gewoon in de foto hoeveel ze van haar moeder houd en het is prachtige kunst als je zoiets weet vast te leggen. Wanneer ze besluiten haar moeder in hun achtertuin te laten wonen zodat ze dichtbij ze is gaat het steeds sneller lijkt wel, al na drie maanden moeten ze aan zichzelf toegeven dat het niet meer gaat en dat dagopvang alleen niet meer genoeg is. Dat is vooral voor Kathleen een bijzonder vreselijke opgave omdat ze vind dat ze heeft gefaald in haar belofte altijd voor haar moeder te blijven zorgen. Een prachtig maar hartverscheurend verhaal dat iedereen zou moeten lezen, of je nou een ouder heeft die deze ziekte heeft of dat je ervan wilt leren, in dit boek lees je in de meest pure en eerlijke vorm hoe vernietigend deze ziekte is.
Uitgeverij: Uitgeverij Lannoo
ISBN: 9789401428774
Pagina’s: 204
Prijs: € 17,99
