Brood, de BIOgrafie – Bart Chabot
Iedereen weet wie Herman Brood was, maar er zijn maar weinig mensen die hem echt hebben gekend. Een van die uitverkorenen is Bart Chabot. Hij maakte hem jarenlang van nabij mee – thuis, op straat, onderweg, in het theater – en schreef vier boeken over zijn vriend, die samen een meeslepend verslag vormen van de avonturen van Nederlands enige echte rock-’n-rollheld. De hoogtepunten uit die boeken zijn in 2011 samengebracht in één kloeke bundel onder de titel Up On The Hilton Roof. Nu verschijnt de virtuoze levensbeschrijving opnieuw als Brood – De biografie. In dit levendige monument voor een fenomeen komen alle gedaantes van Herman Brood aan bod: de muzikant, de kunstenaar, de dichter, de performer, maar ook de zoon, de echtgenoot, de vader en het ongrijpbare kind dat weigerde volwassen te worden. Brood is een ooggetuigenverslag, een biografie, een schelmenroman, maar vooral een ontroerend en hilarisch portret van een volstrekt unieke, creatieve en scherpzinnige geest die doorging tot hij niet meer door kon gaan en die twintig jaar na zijn dood nog steeds onsterfelijk is.
Dit is Bart Chabots biografie over Herman Brood, wie kent hem niet. Nou ja, niemand KENT Herman Brood. Drank, drugs en seks…. Uhm oh ja en kunst, dat is Herman voor velen. Maar voor Bart en andere intimi was hij zoveel meer dan dat.
Het boek is vanaf pagina één humor, als ik mag geloven was Herman gewoon een en al ‘droogkloot’ en humor. Maar ook depressiviteit en angsten. Herman is een apart figuur en dat lees je in deze biografie maar al te goed terug. Af en toe lees je hoofdstukken waarvan je hoofd gaat tollen omdat hij van de hak op de tak gaat, en het voor een weldenkend mens gewoon even niet te volgen is. Herman is een ras egoïst, dat zegt hij zelf ook en hij is er (bijna) trots op. Wat ik ook heel grappig vind is dat er een heel hoofdstuk te gewijd is aan Uitgeverij de Bezige bij, Herman zijn gevoelens over de Uitgeverij. Dat het boek dus nu ook echt bij deze uitgever is uitgegeven vind ik prachtig. Als ik heel eerlijk mag zijn vind ik het (persoonlijk) niet heel fijn geschreven, ik snap dat Herman praatte zoals hij praatte, maar als je het dan ook echt letterlijk zo opschrijft, dan leest dat toch echt niet lekker. Het zijn relatief korte hoofdstukken, wat dan weer wél fijn leest. Zeker als Herman aan het woord is, want zo kom je elke keer binnen korte tijd weer in een andere wereld van Herman met zijn aparte, humoristische en soms onsamenhangende manier van vertellen terecht. Het boek is vermakelijk, bijzonder en je leest vol verwondering de verhalen die Herman verteld, de nuchterheid over drugs, drank en seks. Niks is vreemd in zijn wereld. Herman praat over die dingen alsof het in elk leven en gezin normaal is, maar dat is het natuurlijk niet. De momenten dat Bart Herman moet helpen omdat een shotje verkeerd is gegaan raken mij wel, Herman is zo’n flamboyant en bijzonder figuur die onsterfelijk lijkt, maar ondertussen ook maar een doodgewone junk is, waarbij het soms ook verkeerd gaat. En Bart die hem helpt alsof het de normaalste zaak van de wereld is…. nou ja misschien was dat ondertussen voor Bart ook wel zo. Voor de tere zieltjes onder ons kán dit boek iets té zijn, maar voor de liefhebbers en fans is het om te lachen en echt genieten. Hoe er over de theatershows van Chabot, Brood en Deelder gepraat werd is wel schrijnend, logisch misschien wel, maar toch een beetje pijnlijk. 19 april 2000 lijkt het begin van Herman z’n einde zich aan te kondigen, roddels en geruchten krijgen de overhand op straat en in de bladen. Tot het ondenkbare waarheid is geworden. Herman is gesprongen, van het Hilton en een groot deel van Nederland is in shock.
Het ergste is de onzekerheid in de paar uur na Herman zijn zelfmoord. Chabot wordt gebeld nadat hij van het sportveld komt, dat er geruchten gaan dat Herman dood is, om vervolgens gebeld te worden dat de geruchten niet kloppen en later te horen te krijgen dat de geruchten toch waar bleken. Je maatje kwijt, terwijl je hem een paar dagen geleden nog gezien hebt. Zelfmoord. Herman is niet meer. Prachtig en heftig hoe Roberto Payer over de bewuste dag praat, hoe hij een zijn collega Herman hebben gevonden en onderzocht. Niet meer aankijken anders vergeet je het nooit meer, geleerd op de EHBO zegt Roberto, jeetje, die komt wel even binnen.
Het is een intiem en ontzettend mooi boek over iemand die eigenlijk niet in één boek te vatten is, en dat is gelukkig dus ook niet zo. De cover en achterflap foto’s zijn echt geweldig mooi om te zien, je ziet echt een persoonlijkheid staan. Ik hbe eerder nooit echt iets van Herman Brood gelezen maar deze biografie zet je wel vast in je herinnering. En de woorden van Holly in Madam Tusseau treffen je als laatste even goed, kinderen hé.
Uitgeverij: De Bezige Bij
ISBN: 9789403141312
Pagina’s: 724
Prijs: € 29,99
