Antiboy – Valentijn Hoogenkamp
Als Antiboy vanwege een genafwijking een borstamputatie moet ondergaan beseft hij: nu hoef ik niet langer als vrouw te leven. Dit stuit op verwarring bij artsen, vrienden, familie en zijn geliefde. Was dit verlangen altijd al aanwezig? Het veroorzaakt harde confrontaties met het verleden en zijn naasten, die niet los kunnen komen van de persoon die zij dachten te kennen. Omgeven door rouw en verlies gaat Antiboy op zoek naar de ultieme vrijheid om zichzelf te mogen zijn.
Antiboy is een coming of gender, een poëtisch verhaal over verlies en vrijheid vinden in verandering. Antiboy speelt zich af op het slordige kruispunt tussen gender en geaardheid, rollenpatronen en relaties.
Een ingrijpend verhaal over een jongen die door een genafwijking een borstamputatie moet ondergaan en eindelijk kan besluiten dat hij zijn borsten ook niet meer gereconstrueerd wil krijgen. Eindelijk hoeft hij niet meer als vrouw door het leven te gaan, maar zo makkelijk gaat dat niet.
Verwarrend is het eerste dat ik bij het lezen van dit boekje dacht. Een verhaal op een bijzondere manier verteld. Het is niet op een gewone manier geschreven, maar op een soort dichtende, poëtische manier. Ik moest er wel echt even inkomen, omdat je een normaal verteld verhaal verwacht, en een dichtend, poëtisch verhaal krijgt. Ik vind het een heel lastig boek om te pijlen, ik weet soms amper wat ik lees omdat het de ene keer een jongen lijkt de andere keer een meisje. Zich ‘afspelen op een slordig kruispunt’ vind ik dus wel heel treffend als uitleg voor dit boek. Pas vanaf ‘ik ben een monster’ blz 47 komt er (voor mij) de logica en ‘een gewoon verhaal’ erin en is het(voor mij) pas echt fijner leesbaar. Ik vind het wel een heftig boekje, je voelt de struggles van Antiboy, en hoe hij probeert te zijn en te worden wie hij wil zijn. En dat in een wereld waarin je niet begrepen of gerespecteerd wordt. Heel sterk maar ook heel verdrietig.
Uitgeverij: De bezige bij
ISBN: 9789403174914
Pagina’s: 107
Prijs: € 12,99
