Author: Susanne Koster
De P van Pesten
Gisteravond gekeken naar “Project P: Stop het pesten”. Je weet wel dat programma waar zelfs nog vóór de eerste uitzending journalisten, columnisten, talkshowhosts en anderen die de media tot hun beschikking hebben, steeds harder gingen schreeuwen van verontwaardiging. Lees verder »
‘Zeg buuf,’ roept mijn buurmeisje terwijl ze olijk over de schutting hangt. ‘Heeft u dat gelezen van twitter?’
Ik doe een dappere poging om te herstellen van haar woordgebruik, ze heeft nog nooit “U” tegen me gezegd, zou ik een slechte dag hebben? Straks even in de spiegel kijken.
‘Geen idee, wat is er dan met twitter?’ vraag ik vriendelijk geïnteresseerd. Lees verder »
Sociale media
In de pauze van een lezing op een leuke middelbare school liep ik even naar buiten om van een schaars zonnetje te genieten. Ik ging op een muurtje vlakbij de ingang van de school zitten, pakte mijn boek erbij en juist toen ik wilde beginnen met lezen, plofte een halve meter naast me een groepje van twee jongens en een meisje op mijn muurtje neer. Vanonder mijn wimpers begluur ik ze. Lees verder »
Echte liefde en de MTV-awards
Omdat ik in een hoekhuis woon, is de stoep voor en naast mijn huis een stuk groter dan bij de tussenwoningen. Lekker vierkant met in het midden een lantaarnpaal en zowat pal voor mijn slaapkamerraam. Prima hangplek voor jongeren die juist dáár hebben afgesproken voordat ze uitgaan. Gisteravond wilde ik net mijn rolgordijn naar beneden trekken toen ik mijn buurmeisje bevallig tegen de lantaarnpaal aangeleund zag staan terwijl ze niet begrijpend naar haar nieuwe vriendje staarde. Lees verder »
Jongens
Al vroeg ga ik naar het strand omdat ik graag helemaal vooraan bij de zee wil liggen. Hoe later je gaat, hoe verder je van de vloedlijn en de broodnodige wind komt te liggen.
Nauwelijks lig ik tien minuten op mijn buik of ik hoor ik ze al aankomen. Het groepje meiden van de camping. Altijd goedgehumeurd. Giechelend. Met veel lawaai. Lees verder »
Stage op Curacao
Zeventien is ze, vlot van de tongriem gesneden, behulpzaam als ze er zin in heeft, ontzettend zelfstandig en ze is op stage. Niet dat ik daar meteen ja op heb gezegd. Ik bedoel maar, dat kind moet de hele dag gewoon meewerken bij een groot evenementenbureau en dan ’s avonds haar eigen potje koken, haar kamer schoonhouden, kleding wassen en ze heeft nogal wat kleding die ik altijd op de hand was, dus daar heeft ze veel werk aan. En ze is tenslotte pas zeventien. Maar goed, mijn man zei dat ik moest leren loslaten. En dat heb ik uiteindelijk dan maar gedaan. Want ze wilde per se naar het buitenland. Naar Curacao. Lees verder »
Ding
Gisterenmiddag lag ik heerlijk op mijn ligbedje in mijn eigen tuin de nieuwste thriller van mijn favoriete schrijfster te lezen toen ik mijn buurmeisje hoorde thuiskomen. Blijkbaar met een vriendin. Hoewel ik het niet wilde werd ik deelgenoot van hun gesprek. Lees verder »
De jeugd van tegenwoordig
Zeg lieve meisjes en jongens, jullie weten het misschien nog niet, maar het is helemaal mis met jullie hoor! Dat lees ik regelmatig in de krant en dan moet het waar zijn. Ze zeggen dat jullie alleen maar ontevreden kunnen zijn, niet meer opstaan voor oudere mensen in de bus of tram, altijd en eeuwig een grote mond geven en het materialisme is door jullie uitgevonden. Daarbij zijn jullie verschrikkelijk in de watten gelegd. Ontzettend verwend. En het ergste is nog: zonder er dankbaar voor te zijn. Lees verder »
Doodgaan is niet gelukkig
Terwijl ik door het enigszins vuile raam naar het voorbijschietende landschap staar, hoor ik het gesprek dat een jongen en een meisjes verderop in de trein voeren.
‘Nou ja, en toen ging ze dood.’
‘Kut, hé.’ Lees verder »
- ← Previous
- 1
- 2
- 3