Interview Harry Grob
Mental coach en ras optimist en levenskunstenaar Harry Grob wist van jongs af aan al dat hij anders was. Het liefst zou hij de hele wereld willen redden, maar dat is natuurlijk niet realistisch. Daarom besloot Harry zijn eigen praktijk te beginnen en hielp zo vele mensen. Zijn visie op het leven en op gezondheid en balans schreef hij op in zijn boek ‘Laat je de kop niet gek maken’. Een boek dat je, met de nodige humor, aanzet tot zelfreflectie. Hoe kwam Harry zover? Dat lees je in onderstaand interview met deze bijzondere man.
Wie is Harry Grob, de auteur van Laat je de kop niet gek maken?
Tja, da’s moeilijk, over mezelf praten doe ik niet zo graag. Een eigenwijze Tukker, recalcitrant, vrijdenker, ik ‘zie’ mensen en voel vaak eerder wat ze voelen dan zijzelf. Eén van mijn beste vriendinnen zei ooit dat ze iedereen in twee regels kan omschrijven, behalve mij. Toen ze mij op een workshop in Engeland vroegen ‘Are you Dutch?’ antwoordde ik ‘No, i am Harry…’
Ik was als kind al anders; nieuwetijdskind, Indigo, HSP, geef het maar een naam, maar zelf heb ik eigenlijk niets met etiketjes. Ik was als kleuter al overspannen volgens mijn ouders. Ze namen me mee naar de dokter en die zei uiteindelijk: ‘Geef ‘m maar een pony.’ Aanvankelijk dacht ik ‘wat een rare man’, maar nu weet ik dat het ook een ‘ziener’ was; hij voelde precies aan wat ik nodig had.
Dat besefte ik pas toen ik in 2000 de film de Horsewhisperer zag; ik heb gehuild als een kind, dat gevoel had ik met mijn paard. Dus daar ben ik mijn ouders heel dankbaar voor. Een oude hippie ook, kan niet tegen onrecht, kom altijd voor de zwakkeren op en wil het liefst de héle wereld redden. Tja, dus ook nog eens naïef. Maar bovenal, als kind al gevoeld dat ik de stem in mijn hart trouw moest blijven, daar luister ik boven alles naar. Dat was natuurlijk niet altijd makkelijk en ik heb veel kritiek gehad, ook achter mijn rug om. Mijn eerste vrouw Aukje was psychisch ziek, had last van psychoses e.d., maar als hippie van 22 dacht ik haar wel te kunnen genezen met mijn liefde. Over naïef gesproken… Dat is ook lang goed gegaan, nog slechts twee psychoses toen ze mij leerde kennen, daarna 17 jaar psychosevrij, wat een unicum is. De laatste in 2001 kostte haar echter haar leven en resulteerde in zelfdoding. Een heftig trauma voor mijn gezin. Misschien is dat mijn kern, ik heb haar niet kunnen redden. Dus nu probeer ik anderen te ‘redden’. Toen ik tiener was wilde ik dierenarts worden op het VWO, maar later bleek ik al flauw te vallen bij het zien van bloed… Hoe mooi het leven je naar je bestemming leidt, als je het maar wilt zien! Het enige wat je daarvoor hoeft te doen, is luisteren naar je hart. Klopt altijd…
Wat heeft jou geïnspireerd om Laat je de kop niet gek maken te schrijven?
Mijn leven, de liefde, het wonder van het leven! Twintig jaar getwijfeld, wie zit er nou op mijn visie te wachten? Maar het is met té veel mensen blijvend goed gekomen om toeval te kunnen zijn. Voor veel organisaties, zowel profit als non-profit, kreeg ik de naam ‘Als niets meer werkt, stuur je ze naar Harry’. Ik kwam vaak na de psycholoog, of tig coaches en zelden dat het me niet lukte. Ik heb me altijd gestoord aan ‘onzuivere’ praktijken, hoe ze mensen ‘behandelden’ die uit balans waren, zowel reguliere hulpverlening als complementair. Vandaar zelf begonnen. En 20 jaar nadat een vrouw me zo maar uit ‘t niets zei “Jij gaat een boek schrijven”. Ook mijn huidige vrouw was mijn getwijfel erover beu en zei “Nou doe je het of niet, maar ik wil het niet meer horen” In drie weken heb ik het manuscript voor Laat je de kop niet gek maken geschreven. Door drukte kwam ik er pas in de zomer van 2017 aan toe. Er belde, zeer ongebruikelijk, niemand en dat was m’n kans! Out-of-office bericht, deuren op slot en ik was van plan om net zo lang te blijven zitten tot ik het boek had. In drie dagen en nachten wilde ik het schrijven, maar uiteindelijk bleek het toch ‘iets’ meer werk. Na drie weken had ik het manuscript van 300 pagina’s helemaal af, dat was een heerlijke ervaring!! Mijn kantoor alleen voor mij, het vloog eruit! En als ik het even niet meer wist, ging ik mediteren, koppie thee of wandelen en het stroomde weer. Alles volgens het principe ‘schrijf met je hart, redigeer met je hoofd’. Dat laatste vond ik overigens niet leuk. Meerdere redacties gehad, ruim een jaar, honderden keren lezen, 40% weggehaald, maar uiteindelijk is het er wel beter van geworden. Nu zodanig geschreven, dat iedereen er iets mee kan. En dat wil je natuurlijk als je een bestseller wilt.
Is het boek gaandeweg ontstaan of had je al een duidelijke opzet in je hoofd toen je begon met het schrijven van Laat je de kop niet gek maken?
Zie mijn antwoord hierboven. Het zat al in me, helemaal. Toch kwamen er gaandeweg, tijdens het schrijven, nieuwe, ‘gouden’ ideeën en inzichten. Dat was erg fijne ervaring!
Na hard werken kan iedereen nu Laat je de kop niet gek maken lezen. Is het geworden zoals je het voor ogen had?
Yep. Het boek wel, het succes nog niet. Al moet ik niet zeuren, want ik schreef als één mens er iets aan heeft dan is het alle moeite al waard. En die was er, dat was ik zelf… Wat het succes betreft, sommigen vinden bijna 1000 verkochte exemplaren al geweldig maar iedere auteur droomt natuurlijk van een bestseller. Maar ik heb helaas geen connecties in Hilversum, dus dan mag ik al heel blij zijn.
Wat hoop je dat lezers uit jouw boek zullen halen, wat is de achterliggende gedachte?
De liefde voor het leven. Makkelijkst te ontdekken door het wonder van je lichaam te ontdekken! Bijvoorbeeld met die simpele ademoefening uit mijn boek. Zodra je dat beseft, en voelt -ik laat het mijn cliënten letterlijk voelen en ze staan altijd weer versteld-, voel je direct de liefde voor alles wat leeft.
Is met het schrijven van Laat je de kop niet gek maken een nieuwe auteur opgestaan of was dit voor jou een éénmalig project?
Ik denk eenmalig, want het heeft me wel veel energie gekost. Tenzij het een bestseller wordt. Ik heb immers nog verhalen genoeg. Kijk maar naar mijn columns.
Je hebt nu een coaching/zelfhulp boek geschreven, is er een ander genre waar je in zou willen schrijven?
Nou, wie weet, ooit een roman?
Als je zelf een boek leest, voor welk genre kies je dan het liefste?
Romans en boeken over balans/gezondheid, filosofie, religie e.d. Twee boeken heb ik zelf ooit ademloos uitgelezen: Narciss und Goldmund van Herman Hesse en Uit naam van al de mijnen van Martin Gray.
Heb je naast het schrijven nog andere bezigheden en kun je hierover iets vertellen?
Het begeleiden van mensen die in een moeilijke fase van hun leven zitten, dat is echt mijn passie. Daarnaast wandel en fiets ik graag, hou van lekker eten, uitgaan en vakanties met mijn vrouw en, niet te vergeten, ben ik inmiddels ook opa, supergaaf! Misschien wel de mooiste fase van je leven!
Tot slot, wat kunnen wij van jou in de toekomst nog meer verwachten?
Niets anders dan voorheen… nog meer liefde hoop ik!
Meer weten over Harry Grob en zijn boek Laat je de kop niet gek maken? Kijk op de website www.harrygrob.nl
