De Yark – Betrand Santini
De Yark is gek op kinderen. Hij lust ze het liefst met een takje munt erbij. Maar de Yark heeft een probleem: hij kan alleen maar brave kinderen opeten. Stoute kinderen, daar wordt hij vreselijk ziek van. Omdat er alsmaar minder brave kinderen zijn, komt de Yark haast om van de honger. Als hij op een dag de lieve Madeleine ontmoet, weet hij zich geen raad meer. Kinderen opeten of geen kinderen opeten, dat is de vraag…
Yark is best zeldzaam in zijn soort en is dol op kinderen, maar dan meer in de zin dat hij ze lekker vindt smaken, soort van lekker snoepje. Hij houdt ook van dieren, maar die vindt hij te schattig om te verslinden. Maar ieder monster heeft een zwakte, zo kon Medusa niet tegen spiegels, Dracula was bang voor de zon en de Yark heeft dus een zwakke maag. Zijn maag verdraagt alleen brave kinderen, bij stoute kinderen verandert de chemische samenstelling en zit er een soort van gif in het vlees. Dat is nog niet alles, van ieder type bijvoorbeeld leugenaars of wildebrassen heeft hij weer andere klachten. Dat kan verschillen van misselijkheid tot diarree. En nu de kinderen niet meer zoals vroeger lief en naïef zijn, moet de Yark verplicht op soort van dieet. De kinderen van vandaag zijn vetgemest, bestaan voor tweederde uit cholesterol en dan hebben we het nog geen eens over de hygiëne gehad. Als je het goed wilde doen moest je ze eerst zou koken, voordat je ze opat. En om al die redenen stond de Yark dus in de categorie: “bedreigd diersoort staat op uitsterven”. Overal waar de Yark kwam scholen, pleinen, weeshuizen, alles rook naar stouteriken. Totdat hem ineens iets te binnen schoot, “DE BEZORGLIJST VAN DE KERSTMAN!” De Yark maakt een sprong de lucht in en vloog naar de Kerstman. Om zijn uiterlijk te vermommen rolt hij door de sneeuw, zodat hij eruit ziet als een ijsbeer. Maar het is de haardvuur, die hem verraad. De Kerstman weet wie hij is en stuurt hem het huis uit. Zonder de lijst van brave kinderen, waren zijn kansen echt verkeken. Hij voelt iets aan zijn vacht plakken, een lijst. Charlotte was de eerste die hij ging bezoeken. En net als hij aan zijn maaltijd wil beginnen, doet Charlotte iets wat de Yark totaal niet had verwacht. Ze geeft hem kusjes en heeft helemaal geen angst voor hem. Sterker ze weet dat hij “de Yark” is. Dit had hij nog nooit meegemaakt?! En als ze dan ook nog een boekje tevoorschijn haalt, “Met hoe je te verdedigen tegen monsters”. Kan de Yark alleen nog maar één ding uitbrengen: “Mijn eten is verpest!”…
WAUW, wat is dit een ongelofelijk bijzonder en mooi verhaal. Het is vertaald door Edward van de Vendel en de werkelijk echt schitterende illustraties zijn van Laurant Gapaillard. Het verhaal gaat over een zeldzaam monster “de Yark”. Hij is echt zo mooi geïllustreerd in het boek en op de cover, ook al is het maar met één kleur. Ergens straalt de Yark ook een soort van knuffelgehalte uit, ondanks dat je weet dat hij zich aan kinderen voedt. Dat is ook de reden waarom ik denk dat dit boek echt niet alleen voor stoere kinderen is, die van een eng verhaal houden. Nee, ik weet zeker ook de niet stoere kinderen gaan dit verhaal echt geweldig vinden. Sterker ik denk juist dat zij dit verhaal veel beter begrijpen. Tuurlijk is het best eng een verhaal over een monster wat kinderen eet, maar geloof mij, het neemt zo’n ongelofelijk mooie twist, dat het “enge” als sneeuw voor de zon verdwijnt. Pure liefde kan je aanzetten tot de meest mooie dingen en juist dat heeft Bertrand in dit verhaal perfect toegepast. Eigenlijk moet je bij dit verhaal niet alles willen weten, je moet het gewoon zelf lezen, of door iemand laten voorlezen (bijvoorbeeld de juf of meester in de klas). Dit boek is geschikt voor de leeftijd 7-9 (voorlezen vanaf 7 jaar, zelf lezen vanaf 9 jaar) Ik ga in ieder geval de boeken van deze schrijver zeker in de gaten houden.
Uitgeverij: Tdm Publishing / Baeckens Books
ISBN: 9789059249585
Aantal pagina’s: 78
Prijs: € 13,99
