Interview Robert Thomson
In 2009 besloot Robert Thomson zijn jarenlange carrière in het bankwezen vaarwel te zeggen en zich te storten op zijn passie; romans schrijven. Inmiddels is zijn derde boek, Een obsessieve drang, een feit. Tijd om eens nader kennis te maken met deze bijzondere schrijver.
Wie is Robert Thomson, de schrijver achter Een obsessieve drang?
Een man met een kritische kijk op het leven en een scherp observatievermogen. Hij houdt van mensen en hun gedragingen. In mijn personages verwerk ik verschillende menselijke karaktertrekken die ik uitvergroot, waardoor de personages interessant worden.
Een obsessieve drang is je derde roman, hoe ben je er toe gekomen om boeken te gaan schrijven?
Ik heb altijd al willen schrijven. Echter nooit de tijd daarvoor gehad. Toen ik nog kredietmedewerker was werden mijn kredietaanvragen zeer gewaardeerd om het verhalend karakter.
Je hebt zelf jaren in het bankwezen gewerkt, is Een obsessieve drang gebaseerd op je eigen ervaringen?
Niet echt. Maar mijn bankkennis heeft mij wel geholpen. Bij mijn roman Een obsessieve drang heb ik mij laten inspireren door de DSB-affaire, maar de personage Robbert Olthoff is fictie. Het verloop van de teloorgang van zijn bank is ook anders dan bij de DSB-affaire. De neergang heb ik vooral vanuit het perspectief van de bankier belicht en niet zozeer vanuit het perspectief van het benadeelde publiek. Dus ook daar gaat de parallel met de DSB_affaire mank.
Werd je al schrijvend een bepaalde richting in geduwd of had je voordat je begon al een duidelijke opzet in je hoofd?
De elementen van het verhaal bedenk ik wel, maar de context waarin die elementen geplaatst worden komen al schrijvende. Zo had ik van tevoren bedacht hoe het zou zijn als een bekende Nederlander raamprostituees bezocht, en toen ben ik bij een groepje publieke vrouwen op de koffie gegaan om het jargon en de mores van het vak te leren. Ik moet zeggen dat ik een heel andere kijk op prostituees heb gekregen. In de etalage van een van de dames kwamen we bij elkaar en dronken daar koffie. Ik nam dan het gebak mee. Nou toen kwamen de verhalen los. Met name de karakters van de Poolse en de Japanse zijn in mijn boek één op één overgenomen.
Heb je al reacties gehad op je boek, bijvoorbeeld van mensen die zich in je boek herkenden?
Ik heb wel positieve reacties gehad, maar niemand heeft zich tot dusver in een van mijn personages herkend. Dat was wel zo bij mijn debuutroman. Door een ongelukkig toeval had ik een naam bij een instelling gebruikt van iemand die daar daadwerkelijk werkte in de functie die ik omschreef. Ik heb dat inmiddels aangepast. Verder meende iemand zich te herkennen, maar dat was onterecht. Er zullen altijd mensen zijn die zeggen: hé dat ben ik, of dat is die.
Bij mijn tweede roman kreeg ik zelfs commentaar van mijn oude zuster van 81, dat ze het niet zo mooi vond wat ik allemaal uitspookte. Ik moest haar overtuigen dat ik het niet was, maar dat het de door mij bedachte hoofdpersonage was die het allemaal deed en dat het fictie was.
De royalty’s die je ontvangt schenk je aan een goed doel in Nederland, welk goed doel heb je hiervoor gekozen en waarom?
Omdat ik vind dat ik lang genoeg met geld gewerkt heb om te weten wat het met mensen kan doen, maar vooral wat het vóór mensen kan doen die het te kort komen, iedere maand weer. Ik heb een Boeddhistische kijk op het leven. Als je het goed hebt en het geld wat je overhoudt alleen nog maar kunt besteden aan extra’s, een groter huis, een duurdere auto, vaker op vakantie etc. terwijl anderen niet in hun elementaire levensbehoefte kunnen voorzien, dan voel ik het als mijn plicht om dat wat ik extra verdien aan hen te besteden. Ik denk aan De Voedselbank. Of aan een organisatie die hulpbehoevende ouderen helpt. Ik ben mij aan het oriënteren samen met mijn uitgever.
Al je boeken zijn romans, is er nog een ander genre waar jij je als auteur ook wel eens aan zou willen wagen en waarom?
Nee, ik houd mij aan de romans. Waarom? Omdat je daarin alles kwijt kunt. Ook maatschappelijke visies en misstanden. Een roman is een ideaal middel om iets aan de kaak te stellen. Alleen in mijn blogs geef ik van tijd tot tijd mijn ongezouten, maatschappijkritische mening, maar daar plaats ik ook gewoon leuke verhalen van gebeurtenissen die ik meemaak, of over een gevoel wat bij mij opkomt en dat ik wil delen.
Waar kies je voor als lezer zijnde, ga je dan ook voor een roman of kies je dan juist voor iets uit een ander genre?
Bijna altijd romans. Grunberg, Rosenboom, Hans Martin, Mulisch, Hermans, Voskuil etc. etc.
Waarbij Grunberg mijn favoriete schrijver en persoon is. Hij heeft dezelfde humor als ik.
Ben je naast het schrijven nog actief met andere bezigheden en kun je ons hierover iets vertellen?
Ja. Ik help mensen met erfenissen en juridische kwesties. Dat doe ik onbezoldigd voor de goede orde. Verder heb ik mij verdiept in het Nederlands. Uit nood geboren
Tot slot, wat kunnen wij van jou in de toekomst nog meer verwachten?
De ruwbouw van mijn vierde roman ligt al klaar. Nu zit ik in het proces van toevoegen, weghalen, zinnen ombouwen, taalfouten corrigeren. Controleren op logisch verloop. En ga zo maar door. Dus het duurt nog even voor Suzanna van der Laan van Booklight het onder ogen krijgt. En na die roman volgt weer een andere. Mijn fantasie wordt geprikkeld door wat ik zie, hoor en meemaak. Een meisje in de tram dat een vriendin begroet terwijl ze met haar iPhone aan haar oor zit, kan een element zijn in een verhaal. Een schrijver kijkt met andere ogen en hoort met andere oren. In alles ziet en hoort hij meer dan een ander. Zo ontstaan romans. Verder vind ik dat een schrijver breed maatschappelijk geëngageerd moet zijn.
Kijk voor meer informatie over Robert Thomson en zijn werk op: www.rthomson.nl
