Interview Peter van Wermeskerken
Peter van Wermeskerken werkte als journalist toen hij werd benaderd om spion te worden. Hij neemt de opdracht aan en wordt later zelfs dubbel spion. Peter heeft zijn belevenissen uit deze bijzondere tijd inmiddels verwerkt tot het boek Dubbel Spion, een spannend verhaal over spionage, inlichtingendiensten, functionarissen en ander hooggeplaatste personen. Tijd om eens nader kennis te maken met deze oud-journalist, voormalig dubbel spion en schrijver.
Wie is Peter van Wermeskerken, de schrijver achter Dubbel Spion?
Mijn hele werkzame leven ben ik journalist geweest. Via Het Vrije Volk (1961) en enige plaatselijke en regionale kranten kwam ik in 1965 bij de Nieuwe Zeister Courant waar mijn vader hoofdredacteur was. De directie vond mij te jong om als 30-jarige in 1970 Pa op te volgen. Dus solliciteerde ik bij het Algemeen Dagblad en was daar binnen een week aangenomen. Daar werd ik redacteur economie. In de olieverslaggeving bereikte ik de wereldtop. Een succesvol verslaggever wordt vaak chef. Dat is alleen voor het geld leuk. Verder ben ik sinds mijn veertiende een verwoed clubschaker. In 1968 ben ik getrouwd met Marga, die een jaar geleden is overleden. We hebben twee kinderen en vijf kleinkinderen.
Dubbel Sion is je eerste boek, hoe ben je er toe gekomen om het te gaan schrijven?
Eigenlijk is dit m’n tweede boek. In 1988 schreef ik in opdracht De Jaren 90, visies van Nederlandse topondernemers. De bazen te spreken krijgen van de 10 grootste Nederlandse multinationals is leuk, maar wat zijn die mensen kritisch!
Je hebt zelf jaren als journalist gewerkt, heeft dat invloed gehad op het schrijven van je boek?
Natuurlijk. Je kunt schrijven of je kunt het niet. Maar een boek schrijven is heel iets anders dan als verslaggever bezig zijn. Je moet een opzet maken van het begin naar het einde. Steeds weer aanpassen en heel geconcentreerd blijven. Voor dit boek kon ik dat maximaal twee keer twee uur per dag.
Dubbel Spion is gebaseerd op je eigen ervaringen, is het volledig non fictie of heb je het verhaal aangevuld met fictieve fragmenten?
Er is één element, dat niet zo moeilijk te vinden is, dat lichtelijk geromantiseerd is. Maar alles heeft plaats gevonden zoals het is vermeld.
Werd je al schrijvend een bepaalde richting in geduwd of had je voordat je begon al een duidelijke opzet in je hoofd?
Zoals iedere spion moet je bij het begin van die aktiviteiten een verklaring tot geheimhouding ondertekenen. Bij mij was die geldig tot 30 jaar na het einde (september 1970). In september 2000 werkte ik nog, kreeg in oktober een hartaanval, maar na het werk werd ik in maart 2002 in de gemeenteraad van Alblasserdam gekozen, was vrijwilliger bij Vluchtelingenwerk en jeugdtrainer bij mijn schaakclub. Met succes, want ons jeugdteam promoveerde twee keer en ik voerde twee jongelui naar het Nederlands jeugdkampioenschap.
Dubbel Spion is nu een feit, vond je het spannend toen het voor iedereen te lezen was?
Dat was voor mij spannender dan het spioneren. Voor dat laatste hoef je alleen maar koel en jezelf te zijn. Dat eerste was voor mij onbekend terrein.
Heb je al reacties gehad op je boek, bijvoorbeeld van mensen die zich in je boek herkenden?
Uit Berlijn heb ik een brief gehad met een adres en een naam van iemand die mogelijk in het boek voorkomt. Dat moet ik nog uitzoeken. Stomverbaasd ben ik al heel veel keren geweest over de prachtige recensies van professionals. Er is ook wel een Amerikaanse recensent die klaagt over “mijn” grammatica. Maar het Engelstalige boek vertaald uit het Duits door een man die in Schotland is geboren, als kind opgroeide in Noord-Ierland, vervolgens tientallen jaren woonde in Amerika tot hij een Oost-Duitse vrouw leerde kennen. Hij was beëdigd vertaler bij de Europese Commissie. Zijn tekst is door een Amerikaanse boekenredacteur op feiten, grammatica en alles in het Amerikaans beoordeeld voor het is gedrukt. Daarom heb ik de betreffende recensent laten weten dat een tikfout iets anders is dan verkeerde grammatica bij deze niet-Amerikaan. Niks op gehoord.
Waar kies je voor als lezer zijnde, ga je dan ook voor een biografie of kies je dan juist voor iets uit een ander genre?
Ik kies vooral voor echt mooie litteratuur: Homerus, Shakespeare, Rushdie.
Ben je naast het schrijven nog actief met andere bezigheden en kun je ons hierover iets vertellen?
Ik heb in mijn tuin 20 fruitboompjes en 17 fruitstruikjes. Met de vruchten maak ik jams van allerlei aard, veelal met gebruikmaking van kruiden en / of alcoholische dranken. En ik schaak.
Tot slot, wat kunnen wij van jou in de toekomst nog meer verwachten, wellicht nog een boek?
Ja, op zeer korte termijn komt een kinderboek uit: Puck & Evert, Verdedigers van het Grote Dierenbos. Ook in het Engels, daar heten het zeer grote konijn en het kleine everzwijn Mike & Alex. Zij helpen de bewoners van het bos dat te verdedigen tegen menselijke aktiviteiten. Ik heb vaak moeten stoppen met schrijven als de belevenissen van Puck en Evert weer eens met mijn gedachten op hol waren geslagen.
Kijk voor meer informatie over Peter van Wermeskerken en zijn werk op zijn website
