Boekenkast eruit?
Kort geleden las ik in Het Parool (woensdag 3 september 2014) een artikel van Lorianne van Gelder over het verdwijnen van de boekenkast. Omdat sommige, meest jonge, mensen vinden dat een boekenkast rommelig is. Stoffig. Een sta-in-de-weg. Mijn mond viel open. Je gaat toch niet alle verhalen waar je zoveel plezier van hebt gehad tijdens het lezen bij het oud papier zetten? Verhalen die je niet alleen tijdens het lezen laten lachen, nadenken of huilen, maar vaak ook nog weken daarna? Heeft zo iemand dan niet dat blije, warme gevoel wanneer hij of zij naar de boekenkast kijkt die staat te pronken in de huiskamer?
Een andere reden om de boekenkast weg te halen zou zijn dat men toch nooit een boek twee keer leest. Ook al zoiets verbazingwekkends. Als een boek adembenemend mooi of ontroerend is, lees ik zo’n boek zeker nog een of twee keer. Ik vertel erover op social media, schrijf er soms recensies over en leen het uit aan mijn beste vrienden om hen ook te laten delen in mijn gevoel voor dat verhaal. Wanneer zij het uit hebben ontvang ik het boek in liefde terug en plaats het met trots in mijn overvolle boekenkast. Ja, want natuurlijk kom ik ruimte te kort. Zelfs de zeven boekenkasten van plafond tot aan de grond zijn niet genoeg voor al mijn boeken. Ja, natuurlijk zou ik een e-reader kunnen aanschaffen, maar dat heerlijke gevoel van dat boek in mijn handen, dat knisperend omslaan van de nieuwe bladzijden, nee, dat kan geen e-reader voor mij vervangen.
En stel je voor dat het een trend wordt om geen boekenkasten meer te hebben! Heel veel jonge mensen die op zichzelf gaan wonen of gaan samenwonen stichten uiteindelijk een gezin. Welke bagage geven zij hun kinderen dan mee? En de vriendjes en vriendinnetjes van hun kinderen? In ieder geval niet de intellectuele bagage die boeken je kunnen meegeven. Nee. Misschien geven zij wel mee dat boeken stofverzamelaars zijn en slordig in de kast staan. Dat boeken onnodig ruimte in beslag nemen.
Toch willen we allemaal graag dat onze kinderen iets bereiken in het leven. Meestal begint zoiets al wanneer de kinderen klein zijn. Verhaaltjes voorlezen voor het slapen gaan. Maar als er dan geen boek meer in huis is? Hoe zit het dan met wat we ook allemaal willen voor kinderen; leesbevordering? Zodat hun woordenschat groeit, zodat ze zich kunnen verliezen in een prachtig verhaal, zodat ze van lezen gaan houden, zodat ze gaan grasduinen in boekwinkels en op boekenmarkt. Zodat ze misschien zelfs zoveel van boeken gaan houden dat ze later auteur willen worden. Van schitterende verhalen. Dat zou kunnen. Die schitterende verhalen zouden misschien zelfs verfilmd kunnen worden.
Maar die films kun je via internet downloaden. Die nemen geen ruimte in beslag.
